அனைத்து செல்கள் முன்பே உள்ள செல்களிலிருந்து எழுகின்றன.
நூற்றாண்டுகளாக "தன்னிச்சையாக" தான் உயிர்கள் உருவாகும் என மக்கள் நம்பினர். 1800 களில் தான் இனப்பெருக்கம் மூலம் உயிர்கள் உருவாகும் என நம்பத்தொடங்கினர். செல்கள் அடிப்படை வாழ்க்கை அலகுகளாகயிருந்தால், அவைகளிடம் குரோமோசோம்களின் எண்ணிக்கையை தக்கவைத்துக் கொள்ளும் இனப்பெருக்க அமைப்பு இருக்க வேண்டும். மெண்டலின் ஆராய்ச்சியின் முடிவுகள் வெளியிட்ட ஒரு தசாப்ததிற்குப் பிறகு தான், விஞ்ஞானிகள், சாயங்களைக் கொண்டு உயிரணு பிரிவின் (mitosis) போது நிகழும் குரோமோசோம்களின் நடவடிக்கையை ஆவணம் செய்தனர். முதலில், ஒவ்வொரு குரோமோசோம்களும் தங்களை நகலெடுத்துக் கொள்கிறது, பிறகு அந்த நகல்கள், செல்களின் "மத்தியில்" தன்னை வரிசைப்படுத்திக் கொள்கிறது. பின்னர், ஒவ்வொரு குரோமோசோம்களின் நகல்கள் எதிர் துருவங்களை நோக்கி இழுக்கப்படுகின்றன. இறுதியாக, செல்லானது அதன் மத்தியில் பிளவடைந்து. ஒத்திய குரோமோசோம் தொகுப்பைக் கொண்ட இரண்டு புதிய செல்கள் உருவாக்கும்.
குழந்தைகள் தங்கள் பெற்றோர்களை ஒத்திருக்கின்றன.
மரபணுக்கள் ஜோடிகளாக வரும்.
மரபணுக்கள் கலப்பது இல்லை.
சில மரபணுக்கள் ஆதிக்கம் செலுத்துகின்றன.
மரபணு பாரம்பரியம் விதிகளைப் பின்பற்றும் .
மரபணுக்கள் உண்மையானவை.
அனைத்து செல்கள் முன்பே உள்ள செல்களிலிருந்து எழுகின்றன.
பாலியல் செல்களில் ஒன்று, மற்றும் உடல் செல்களில் இரண்டு தொகுப்பு குரோமோசோம்கள் உள்ளன.
சிறப்பு குரோமோசோம்களே பாலினத்தைத் தீர்மானிக்கும்.
குரோமோசோம்கள் மரபணுக்களைச் சுமந்திருக்கும்.
குரோமோசோம் துண்டுகளின் பரிமாற்றம் நிகழும் போது மரபணுக்கள் சிறிது மாற்றியமைக்கப்படுகின்றன.
பரிணாம வளர்ச்சி மரபணு வேறுபாடுகளின் பரம்பரை உடைமையிலிருந்துத் தொடங்குகிறது.
மெண்டலின் விதிகள் மனிதர்களுக்குப் பொருந்தும்.
மெண்டலின் மரபியல் மூலம் மனித சுகாதாரம் மற்றும் நடத்தையை பற்றி முழுமையாக விளக்க முடியாது.